Ondertussen staan we weeral een kleine maand verder.

De stage is afgerond, het logboek is volledig in orde om te mogen afstuderen en zo loopt alles hier ook op zijn einde...

Ondertussen ben ik nog een keertje teruggeweest naar Montañita en heb ik daar heel wat mooie, nieuwe plaatsjes leren kennen zoals een meer met lekker warm water. Of zo stond ik ook eventjes helemaal alleen op de aardbol. Niemand voor mij, naast mij, achter mij, boven mij,... Dat voelde eventjes helemaal zalig!

De voorbije 5 dagen vertoefde ik in heel Ecuador. We trokken er met z'n allen (in totaal met 12) op uit naar de Andes en naar het regenwoud. In 1 woord: ZALIG! Op 2 uur rijden ga je van koud weer naar snikheet, ga je van de oude Ecuadoriaanse cultuur naar een moderne stad vol met luxe, ga je van 3500 meter hoogte naar 0 meter, ... Een land van tegenstellingen en dat maakt het net zo geweldig!

Op die 5 dagen heb ik heel wat beleefd: ik had een Boa Constrictor in mijn nek liggen, ik ben achter een machtige waterval gaan staan (ja, écht achter het water!), ik zag het regenwoud, ik zag een actieve vulkaan, ik at tropisch fruit, ik deed bergwandelingen, ik zag prachtige natuur waar mijn mond nog steeds van open valt, ik zwom onder een waterval in het midden van het regenwoud, ik zat in een bootje op een rivier in het regenwoud,...

Maar vooral: ik heb gebungeejumpt! Een meer dan zalige ervaring! Ik sprong van een 100 meter hoge brug boven rotsen en een rivier vanop een plankje van 50cm op 40cm. Ik heb doodsangsten uitgestaan en geroepen dat ik dit helemaal niet wou en toen plots was ik toch maar vertrokken. Echt een duik in de diepte! Zaaaaaaaaaaaaaaalig! Het gevoel van te zweven is echt onbeschrijflijk cool. Ik zou het meteen opnieuw doen, wil iemand meedoen? (Het filmpje van voor en tijdens mijn sprong komen binnenkort online, internet gaat hier wat traag, maar ik doe m'n best! Foto's zijn er wel al!)

Maar nu zijn het na al die leuke dingen onze laatste dagen hier en dat doet pijn. Al ben ik natuurlijk ook blij om iedereen en alles terug te zien in België. Ik zal de mensen hier en alles wat ik hier meegemaakt heb nooit meer vergeten en ik sta zeker nog eens terug met mijn voeten op de Ecuadoriaanse bodem, daar ben ik nu al zeker van.

Geniet daar van de laatste Martienloze dagen!

Saludo,

Martina