iHola a todos!

Klaar voor een lang verhaal? iVamos!

1st nog wat over de vlucht. De vlucht was lang, héél lang. 19 uur deden we erover in totaal! Na 9u30 vliegen kwamen we aan in Atlanta. Ondertussen was Anneleen haar rits van de handbagage kapot gegaan: sleuren met die handel dan maar! De eerste keer in Amerika! Eerst door heel wat controles: weer een avontuur erbij. (MIjn 1ste stempel in mijn reispas trouwens, huj!)

Als je in Amerika aankomt kan je maar 1 ding: Mc Donalds eten! En volgelingen als wij met z'n 4en zijn: Mc Donalds, here we come! Door een klein communicatieprobleem kreeg Heline 3 porties chicken nuggets in plaats van 3 chicken nuggets. Grappig! Dan maar veel meer als nodig gegeten. :) (Je kan je al voorstellen dat we op onze volgende vlucht het vliegtuigeten toch maar wijselijk aan de kant hebben laten staan.)

De vlucht naar Guayaquil zelf vond ik ongelooflijk spannend, nu begon het écht! Het vliegtuig was kleiner als het vorige, maar heb toch vooral geslapen dus dat viel dan wel weer mee. Het was ondertussen buiten helemaal donker dus we zagen heel de vliegreis niks. Maar plots, na 5u30 vliegen!, zagen we 1 grote verlichte vlakte: Guayaquil! Hoe groot de stad is, is moeilijk te beschrijven. Echt gigantisch!

Aangekomen in Guayaquil nog even door de controles geraken (voor de 1ste keer Spaans praten, spannend!) en dan hopen dat onze koffers ook veilig zijn aangekomen. Maar ook hier geen probleem! Henri van de Casita stond ons gelukkig al op te wachten dus konden we snel in ons bedje hoopten we! (We waren ondertussen al 24 uur wakker...) De 1ste indruk toen we buiten kwamen: WARM WARMER WARMST. En dat om 1 uur 's nachts! Dat belooft...

Aangekomen in de casita wat bekomen van = lange reis, sommigen namen nog een duik in het zwembad. Daarna gaan slapen: eindelijk een zacht bed!

Na het zalige, maar veel te korte dutje konden we beginnen aan onze eerste echte dag Guayaquil. Het werd door het warme weer een dag aan het zwembad hier in de Casita. Zalig! Beetje Jungle Speed gespeeld ook. (En ja hoor, het is ook hier in Ecuador een hit!)

De volgende dag was het tijd voor een ietwat productievere dag. We gingen op schok met Guy en zijn mama (= La Bomma!) met haar 2 vriendinnen. De meest zalige mensen ook! Misschien had ik toch maar beter geriatrische verpleegkunde gaan studeren in plaats van vroedkunde? De oude generatie is er eentje naar m'n hart! Altijd lachen met die 3 samen! 's Morgens gingen we naar de Hacienda. Dit is een grond van 80 hectare waarop enkele families in paalwoningen wonen om zo geld te verdienen met de kweek van maïs, mango's, papayas,... (Het fruit hier is trouwens ongelooflijk lekker. Wat een brol eten wij in België seg!) De weg naar de Hacienda was er eentje vol avontuur. Ik heb alle botten in mijn lichaam gevoeld. De weg zat vol putten, bulten, takken,... Maar: what a view! Ongelooflijk!

In de namiddag nog wat aan het zwembad gezeten en rond een uur of 5 vertrokken naar de stad. Maar eerst het verkeer hier trotseren. Wat een heksenketel! Iedereen rijdt door elkaar. Wie het eerst toetert, lijkt wel voorrang te hebben. Je hoort dan ook niets anders als toeterende auto's. Paar keer bijna botsing gehad, maar dat komt hier blijkbaar wel vaker daar. Soit, toch veilig aangekomen. Na de 'toffe' autorit zijn we naar de Malecón geweest. Dit is een lange esplanade langs de Guayas (= de rivier hier door Guayaquil) Langs het 'parque del amores' (= park der geliefden) geweest: supermooi! Daarna de trappen van 'las peñas' gedaan. 444 in totaal + nog wat extra van een soort vuurtorentje om zo een volledig zicht op de stad te krijgen. Zotjes! Was net zonsondergang, echt heel erg mooi om te zien. Daarna gaan eten in 'Gran Chef'. Dat is een soort van Colmar hier. Voor 15 dollar à volonté. Heel erg goedkoop. Het lekkerste dessert ooit gegeten. Een geflambeerde pannenkoek met rum en daarin zat iets caramelsachtig en daarbij wat kokosijs. Zot lekker! Dat ga ik in België nog veel klaarmaken. :)

En dan vandaag. Weer een dag om nooit meer in heel mijn leven te vergeten. Eigenlijk wat teveel voor één dag... 's Morgens zijn we naar het schooltje van Guy in de krottenwijken geweest. Wat een schatten van kinderen! Allemaal mooi in uniform. Ze zongen heel de tijd liedjes voor ons. Zelfs de Spaanse versie van 'De zon schijnt zie je het niet' gehoord! En maar draaien met hun kontjes en hun tong uit de mond! Uit het raam van de school kregen we een eerste zich op de sloppenwijken. Man, wat een geur en wat een uitzicht. Overal afval, vuil water, huisjes op palen in het water die elk moment in lijken te storten. Heeft een diepe indruk op me achtergelaten. Was er echt niet goed van. Die geur blijft ook heel de dag nog in je neus hangen. Nog een 'rondleiding' in de sloppenwijken gekregen. Mensen die er wat aan doen om toch wat geld voor hun gezin te verdienen enzo. Daarna weer lekker gaan eten in de Casita. Wat een tegenstellingen met het beeld van deze morgend!

Daarna met Guy afgesproken dat we samen naar de jeugdgevangenis gingen gaan in de namiddag. We zijn van plan om te koken voor iedereen die daar in de gevangenis zit (ongeveer 74 mannen en vrouwen) voor oudjaar. Maar eerst nog even onderhoren hoe het allemaal geregeld wordt. De 4 chicas gingen mee als 'lokaas' om de kolonel van de gevangenis een beetje te paaien. En met succes! Guy had de kolonel nog nooit zo vriendelijk geweten. Ha! We kregen zelfs chocolaatjes van hem. De kolonel is wel een macho. Hij zat op zijn bureaustoel als een echte prins op zijn troon. Machocultuur hier hoor met al die mannen! Daarna gevraagd of we al even een kijkje mochten gaan nemen in de gevangenis zelf. Kwestie van de schok wat kleiner te maken voor donderdag met oudjaar. En misschien maar gelukkig dat we dat gedaan hebben. Het beeld dat ik daar te zien kreeg zal nooit van m'n netvlies afgaan. Iedereen gepropt in een klein hokje. Grappig wel om te zien dat toen we binnenkwamen alle mannen snel snel hun t-shirt gingen aandoen. :) Babbeltje geslagen met de mensen daar. Schrijnend om te zien! Mijn naam is hier nu ook Martina trouwens, aangezien Martien een mannennaam is hier in Ecuador. iNo problema para mi! Naast het schrijnende beeld was de geur misschien nog wel wat erger. Caroline omschreef het als 'de olifanten in de zoo' geur. Bah, vies, goor! Ik kijk er niet naar uit om donderdag terug naar die geur te gaan, maar ach: anders hebben die mensen daar gaan eten. Er wordt geen eten gemaakt voor de gevangenen. Wie geen familie heeft die eten brengt kan op zijn kin kloppen...

Na het gevangenisbezoek het shopping center bezocht. En opnieuw: wat een tegenstelling met daarnet! Luxe en rijkdom alom hier. Bizar om dit te zien op enkele kilometers afstand van de schrijnende toestanden van de sloppenwijken en de gevangenis. GSM gekocht! (Jullie kunnen me allemaal berichtjes sturen op +59381779888. Als je je GSM-nummer geeft aan mij kan ik jullie ook SMSjes sturen. Ik betaal er maar 10 cent voor. iBarato!) Verder wat dingen gekocht die we nog dringend nodig hadden hier en vooral koekjes en chips! Man, wat miste ik dat seg! De chips is hier wel wat anders als bij ons, maar soit dat nemen we er maar bij! Kreeg in het shopping center trouwens complimentjes voor m'n Spaans. Die mevrouw verschoot ervan dat we hier nog maar 3 dagen waren en al zo goed Spaans kon. Hoera! Daarna gaan eten in Pizza Hut en terug naar de Casita met de taxi. 2 dollar voor een taxirit. Echt goedkoop hier allemaal!

Morgen is het hier in de Casita een feestje van de gemeenteambtenaren. Ben eens benieuwd hoe dat gaat zijn. Wij gaan alvast heel de dag in de keuken staan om een buffet klaar te maken voor die heren allemaal.

Je ziet dat mijn leven hier niet stilstaat. Ik geniet enorm hier! Alle dingen die ik hier kan zien, ongelooflijk! Allemaal de moeite waard...

Voor foto's van vandaag en gisteren. Gelieve u allen te verplaatsen naar http://helineinecuador.reismee.nl . Zij heeft er allemaal foto's van zodat jullie ook wat kunnen zien wat wij hier zien. Al is het natuurlijk anders om het op foto te zien dan in het echt natuurlijk...